Op audiëntie bij de verhalenkoning

Dag Frank, hoe gaat het met je de laatste tijd?

Heel goed. Ik ben blij dat we weer fysiek contact mogen hebben en dat er weer evenementen doorgaan. Ik mocht onlangs samen met mijn vrouw Bethy “Vaneir Conceir” in Zele presenteren. Acht Zeelse muziekgroepen toonden er het beste van hun kunnen.

Nochtans ben je in de coronaperiode wel actief geweest hé? We kunnen het daar straks even over hebben. Misschien eerst nog even voor de mensen die jou minder goed kennen: Sinds wanneer ben je al “Verhalenkoning”?

Ik verdiende o.a. mijn brood als leerkracht Nederlands in het middelbaar onderwijs in Sint-Niklaas. Tot zes jaar geleden. Dan ben ik begonnen met op verschillende plekken mijn diensten aan te bieden als verteller. Meestal vertel ik voor klassen of woonzorgcentra.

Waar blijf je je inspiratie halen?

Doordat ik al een tijdje bezig ben, heb ik wel al een repertoire opgebouwd. Bovendien heb ik geleerd dat je veel verhalen voor gelijk welk publiek kan vertellen. Het is vooral de manier van vertellen die ik aanpas aan mijn toehoorders.

En ook in de coronaperiode ben je je blijven aanpassen …

Inderdaad, uiteindelijk was het vrij druk. Enerzijds heb ik geschreven aan de kroniek van “Theater Rhetorika Zele”, de toneelvereniging waar ik al vijftig jaar lid van ben. Anderzijds ben ik dan een uitdaging aangegaan. Het startschot was de geannuleerde Roparun. Tot Roparun weer kon doorgaan, zou ik dan een heel jaar lang elke week een verhaal posten op Facebook. Ik wist zelf niet dat ik het zou kunnen, maar blijkbaar wel. Ik heb uiteindelijk zelfs meer verhalen voorgelezen, gezien de speciale kerst en Sint-Maarten/ Sinterklaasedities. Zoals bij Roparun, had ik ook een goed doel. Als mensen hun waardering wouden uitdrukken voor mijn verhalen konden ze iets storten voor Erkrido, een vereniging die opkomt tegen kanker. Ik kan geen zicht hebben op de precieze sommen geld die gestort zijn, maar er is meer geld dan normaal binnengekomen en sommige mensen hebben me aangeschreven om te zeggen dat ze gestort hadden. Dat geef natuurlijk een enorme voldoening.

Kan je wat meer uitleggen wat je motiveert om overal te gaan vertellen?

Ik vertel omdat ik het graag doe en zolang ik het kan. Ik word daar niet voor betaald, ik vind het gewoon leuk om mensen blij te maken. Daarenboven is het een manier om zelf ook actief te blijven. Daarnaast speelt ook de liefde voor de taal en het doorgeven van verhalen. Die verhalen geeft ieder dan zelf vorm. Ik merk dat kinderen het heel fijn vinden om bij mijn vertelsels in hun eigen fantasie te duiken. Door de alomtegenwoordigheid van schermen, gebeurt dat veel minder. Vertellen is tegelijk heel krachtig en heel eenvoudig.  Behalve het publiek zelf heb ik niks nodig om van start te kunnen gaan.

Tot slot, Frank, staan er nog projecten op stapel?

Al een hele tijd geleden kroop ik in mijn pen voor “De zoon van een timmerman, aan de Schelde in open lucht”. Sinds de jaren 1960 kan je in Mariekerke om de vijf jaar in de periode rond Pasen naar het passiespel komen kijken. Aan de ene kant is het een echte traditie, aan de andere kant had het stuk een update nodig. Ook daaraan heb ik gewerkt tijdens de coronaperiode. Anderen hebben er ook muziek voor gemaakt. De plannen zijn om het in 2022 voor een eerste keer op te voeren.

Mooi Frank Wij houden zeker een oogje op de verhalen die je brengt. Voor het project rond Sint-Maarten waren we onder de indruk van je kunnen. De filmpjes (zie hieronder) zijn fantastisch en je live aan het werk zien is nog beter. Hopelijk tot snel.