Een dagje Oostende met de vrijwilligers van Dijk92
Midden oktober 2025 trokken we met onze vrijwilligers naar de koningin der badsteden: Oostende. Zon, zee, erfgoed en vooral: samen genieten.
Een duik in het verleden
We startten onze dag bij het massieve Fort Napoleon. Tijdens een gegidste rondleiding doken we in de opmerkelijke geschiedenis van de plek. Die hing trouwens vol foto's van de internationale fotobiënnale van Oostende. In combinatie met het erfgoed zorgde dat voor verwondering én gespreksstof.
Op dit ogenblik digitaliseer ik dossiers van veroordeelde soldaten. Leerrijk wat er zich in de jaren 1860 afspeelde onder militairen!
Culinair genieten in een bijzondere setting
In het historische kader van Cultuurcentrum De Grote Post genoten we van een heerlijke lunch. "Fantastische garnaalkroketten!" liet Marie-Christine Steeman weten. En we genoten van het gezelschap. "Het vrijwilligerswerk blijft leuk en fijn om te doen. Het is een hecht groepje van waaruit vriendschappen zijn ontstaan.", aldus Bernadette Seeuws. Groepjes mensen die elkaar niet of nauwelijks kenden - omdat ze aan verschillend project werken- wisselden ervaringen uit. En ook de medewerkers van de erfgoedwerking waren erbij en genoten van de babbel en de knabbel.
Ik vind het altijd interessant werk. Ik ben niet voor niks al 16 jaar op post!
Koninklijke verhalen
In de namiddag begonnen we aan de Koninklijke Wandeling, een gegidste stadswandeling langs de parels van Oostende. Van koninklijke anekdotes tot verborgen hoekjes – onze gids wist te boeien. Tussendoor kwamen we even op adem in de brasserie van het Thermae Palace. Vroeger een plekje exclusief voor "'t chic volk", zoals onze gids het verwoordde. Wel, onze vrijwilligers, dat zijn ook mensen van 't hoogste niveau. Zonder hen zouden tal van mooie projecten, in het algemeen belang, niet kunnen doorgaan. Een dikke chapeau voor ons chic volk!
Het archief ordenen en klasseren vind ik nog altijd even leuk. Het geeft me bovendien inspiratie om een werk te maken op canvas met nietjes, paperclips en olieverf!
De kers op de taart
Uiteindelijk keerden we met de bus terug naar huis. We kozen voor de bus doordat die dag gestaakt werd. Maar de beslissing kwam eigenlijk wel goed uit: "met de bus was gezellig en voor mij nostalgisch; 't was lang geleden, net een schoolreis", aldus Kristien. Zo werd uiteindelijk de kers op de taart van een jaar vrijwilligerswerk gezet.
Het geeft veel voldoening om ervoor te zorgen dat het interbibliothecair boekentransport draait. Daarnaast heeft iedereen nog spontane taakjes zoals het onderhoud van het busje, planningsopmaak, autokeuring, tanken, ... We vormen een goed team en springen voor elkaar in.