Wie cultuur- en erfgoedactiviteiten organiseert, komt vroeg of laat ongetwijfeld in contact met het auteursrecht. Het bepalen of je werken van anderen mag hergebruiken, is complexe materie. Bovendien is het vaak moeilijk om hapklare antwoorden te formuleren bij auteursrechtelijke problemen: veel zal afhangen van de concrete context.
Het auteursrecht biedt bescherming aan alle werken van ‘letterkunde en kunst’ die een concrete vorm hebben én origineel en oorspronkelijk zijn. Het werk moet als het ware dus de persoonlijke stempel van de auteur dragen waarbij de eigen inbreng terug te vinden is in het werk. Het auteursrecht geldt voor boeken, foto's, film, muziek maar ook voor grafische ontwerpen, beeldende kunst, kleding, meubels...
Het auteursrecht geeft een maker van een werk het recht om te bepalen hoe, waar en wanneer dit werk openbaar wordt gemaakt of gereproduceerd.
De bescherming op auteurswerken gebeurt automatisch. De auteur moet dus geen formaliteiten vervullen om bescherming te genieten. Een werk is beschermd vanaf het moment dat het gecreëerd wordt. Toch zijn zeker niet alle werken in hun geheel beschermd: elementen die niet origineel zijn, zullen vrij gebruikt mogen worden door anderen.
Het auteursrecht is niet voor eeuwig: een werk blijft beschermd tot 70 jaar na het overlijden van de auteur. Bij werken van meerdere auteurs start de 70 jaar pas na overlijden van de langstlevende auteur. De bescherming geldt dan ten voordele van de erfgenamen of rechthebbenden óf de persoon die de auteur zelf heeft aangeduid.
70 jaar na de dood van de auteur dooft het auteursrecht uit. Dat wil zeggen dat de werken van die auteur niet langer beschermd zijn: ze komen terecht in het zogenaamde 'openbaar of publiek domein'. Concreet houdt dat in dat je de werken van de auteur vanaf dan mag kopiëren, aanpassen, voordragen, tentoonstellen, uitzenden, uitvoeren … zonder een vergoeding te moeten betalen.
Een werk kan ook tot het openbaar domein behoren wanneer de auteur zelf schriftelijk heeft verklaard dat het werk tot het publiek domein behoort, bijvoorbeeld door middel van een Publiek-Domeinverklaring. Iedereen mag het werk dan vrij hergebruiken, ook wanneer de auteur nog in leven is.
Met een Creative Commons licentie behoudt een auteur zijn rechten, maar geeft hij anderen toestemming om het werk te verspreiden, met anderen te delen en bij sommige licenties ook de mogelijkheid om het werk te bewerken. Zonder Creative Commons licentie dient telkens toestemming te worden gevraagd voor het gebruik van een werk, met zo’n licentie is voor iedereen meteen duidelijk onder welke voorwaarden het werk gebruikt mag worden zonder dat het (telkens) vragen van toestemming nodig is.
Zoekt men bijvoorbeeld een afbeelding die men gratis mag hergebruiken, dan kan men zoeken naar werk waaraan een CC-licentie is verbonden die dat toestaat, bijvoorbeeld via CC search.
Op zoek naar rechtenvrije afbeeldingen? Misschien vind je hier wat je zoekt:
Het is belangrijk dat je de rechten op werken in je archief en collectie(s) klaart wanneer je ze publiek toegankelijk wilt maken of (her)gebruiken. Het klaren van rechten betekent dat je vaststelt of er al dan niet auteursrechten rusten op een bepaald werk en de toestemming van de rechthebbende of zijn vertegenwoordiger krijgt om je archief en/of collectie(s) juridisch correct te hergebruiken.
Meemoo, het Vlaams expertisecentrum digitaal erfgoed, stelt een handleiding voor het klaren van rechten voor cultureel erfgoed ter beschikking.
Verweesde werken zijn werken uit een ver en minder ver verleden die nog beschermd zijn door het auteursrecht, maar waarvan de rechthebbende(n) onbekend of onvindbaar zijn. De naam van een rechthebbende kan bijvoorbeeld onbekend zijn als een boek is geschreven onder pseudoniem. Een ander voorbeeld is een anonieme verzetskrant.
De Auteurswet bevat speciale regels over verweesde werken in het geval van tekstuele werken (inclusief het eventuele beeldmateriaal erin), muziek en films. Wanneer een bibliotheek, museum of archief een zorgvuldig onderzoek (diligent search) heeft verricht naar de rechthebbende van een werk maar zonder succes, dan mag men dit verweesde werk toch gebruiken. In speciale regelgeving is vastgelegd welke bronnen minimaal moeten zijn gecheckt om van een zorgvuldig onderzoek te spreken. Mocht de rechthebbende alsnog opduiken, dan heeft die recht op een billijke vergoeding. Deze regelgeving geldt niet voor losstaande foto's.
Handleiding rechten klaren van verweesde werken
Bron: Mediawijs & Koninklijke Bibliotheek
De wet voorziet bepaalde gevallen waarin gebruikers geen toestemming moeten vragen aan de houders van het auteursrecht om beschermde werken te reproduceren of mee te delen aan het publiek. Wanneer deze uitzonderingen van toepassing zijn, is het toegestaan om een werk te reproduceren of aan het publiek mee te delen, zonder toestemming te vragen aan de houders van de rechten op dit werk.
Meemoo, het expertisecentrum voor digitaal cultureel erfgoed in Vlaanderen en Brussel, werkt momenteel aan een publiek domeintool. Deze tool helpt je om de auteursrechtelijke status van je collectiestukken te bepalen.